Ik maakte dit portret van Lisanne op een grijze ochtend in november. We hadden het over Long Covid, en over haar oude leven, dat van de ene op de andere dag onleefbaar was. Ze vertelde over de vele behandelingen die volgden, over hoop en hopeloosheid. En gelukkig ook over kleine stapjes voorwaarts.

Momenteel voer ik veel gesprekken met mensen die net als zij een PAIS hebben, een Post-Acuut Infectieus Syndroom. Hierbij horen, naast Long Covid, ook ME/CVS, QVS en Chronische Lyme. Vanaf dit voorjaar zal ik tientallen van hen gaan portretten, om zo te laten zien hoe het daadwerkelijk is om een PAIS te hebben.